Het moet een wonderlijk gezicht zijn, op een dijk aan de rand van een klein dorpje staat een man met een gitaar. Tegenover hem staan zo’n 20 mensen in bruiloftskleding in volledige stilte naar hem te luisteren. Hij vertelt iets over het uitzicht achter hem, de weidse weilanden die de ruimte inademen en dan begint hij zijn liedje te spelen. Het liedje gaat over liefde en iedereen is van het begin tot het einde gegrepen. Als de laatste klanken klinken lopen de mensen verder en komt er een nieuwe groep aanlopen en begint het weer van voor af aan.
Dit vreemde tafereel speelde zich af op een bruiloft in oktober en als ik daar aan terug denk dan stroomt het enthousiasme alweer door mijn aderen. Het bruidspaar had namelijk in het proces van te voren besloten dat zij hun kerkdienst even iets anders aan wilde pakken. Toen ze dat tegen mij zeiden, sprong mijn hart al een op van geluk, want wat is er leuker dan de boodschap van liefde op een te gekke manier te verpakken?
Met elkaar bedachten we de bruiloftsgasten een wandeling zouden laten maken over de dijk, vlakbij de locatie. In die wandeling mochten mensen dan van alles doen wat hen zou aanmoedigen om over liefde na te denken. Zo konden zij de uitdaging aan gaan om 2 minuten stil te zijn, konden zij een zwerver ontmoeten en bedenken wat zij in real life met deze zwerver zouden doen en konden zij onderweg tijdens het lopen met elkaar vragen over de liefde bespreken. En zo kwam het dat alle bruiloftsgasten, van jong tot oud, in beweging kwamen. Zo werd het niet een kerkdienst alleen over het bruidspaar, maar werd het een dienst voor en met iedereen.
